Kısa Kısa...Yiğit Kartal 2011

Çocuklar büyüyüp elden avuçtan çıkınca biz büyüklerin yaptığı şey hep aynı sanırım...Benim oğlan şunu yapardı, benim kız bunu söylerdi der dururuz :) Hatta okul biter, her biri kazık kadar olur da yine de bebeklerle ilgili her sohbette illa kendi evlatlarımızın da o yaşlarda neyi nasıl söylediğini, neyi nasıl yaptığını anlatmadan duramayız...Kimse inkar etmesin, bu böyle...Kesin :))

Şimdi ben de anne yarısı bir hala, hem de en küçüğünden bir hala olarak buraya not düşmek adına Yiğit Kartal'ın birkaç huyunu ve bazı davranışlarını yazayım dedim :)

*Henüz tam konuşamasa da özellikle hareketlerle destekleyerek istediği herşeyi anlatıyor...Söylenilenlerin ise hepsini kelimesi kelimesine anlıyor...Anlamadığı birşey olursa iki elini yanlara doğru, gözlerini de soru sorar gibi açıyor, kafasını hafifçe sağa sola sallıyor...Babası "benim oğlum Türkçe'yi konuşamıyor ama çok güzel anlıyor" diyor :))

*Babasına olan düşkünlüğü had safhada...Onun olduğu bir ortamda kimselere gitmiyor...varsa yoksa babası...Bazen o kadar bunaltıcı oluyor ki abartmıyorum lavaboya bile göndermiyor...Daha olmadı gidip kapısında bazen ağlayarak, bazen güya konuşarak bekliyor :))

*Ayakkabılarını kendisi giyiyor...Asla yardım kabul etmiyor...ve enteresandır genelde çocuklar ters giyer ya sağı sola, solu sağa...Bizim oğlanda bu hiç olmuyor :))

*Birkaç ay öncesine kadar yemek yedirmek için gezmediğimiz park bahçe, çıkmadığımız kapı pencere kalmazken şu sıralar masaya oturup hiçbir yardım almadan gayet güzel yiyor...

*Küçük Halası gibi bazı konularda takıntılı ya da titiz ya da düzenli olacağı sanki şimdiden belli gibi...Mesela yemeğini yerken bizi bıktıracak şekilde her lokmada ağzını siliyor...Giydiği uzun kollu bir tişörtün/kazağın kollarını sadece ellerini yıkayacağı zaman yukarı çekiyor, sonrasında hemen düzeltiyor...Çorapları hep aynı hizada, olaki oyun oynarken biri aşağıya kaydı, oyunu bırakıyor ve onu yukarı çekiyor :))

*Çöp kamyonlarını ve büyük iş makinalarını acayip seviyor...Gece geç saatte alınmasına rağmen çöp kamyonunun sesini ve o dönen sarı ışığını hissettiği anda aşağıya iniyoruz...Saat önemli değil, sokak sokak gezerek onları seyrediyoruz :)) Kış geldiği için artık çıkmıyoruz tabi...Ama geçen gün denk geldim de işçiler "abla epeydir görünmüyordun, merak ettik, iyisin değil mi, ufaklık nasıl" diye sordular :))

*En çok benim ve kendi adını söylerken hoşuma gidiyor...Bana sadece AU diyor :) Kendi ismini soranlara ise elini göğsüne götürüp "ben YİT" diyor :))...Son zamanlarda benimle hiç dışarı çıkmıyor olmasına ise üzülüyorum...Artık sebebi evden dışarı çıkmak istememesi mi, yoksa evde annesiyle kardeşini başbaşa bırakmak istememesi mi bilemiyorum :))

*TRT Çocuk kanalında hergün üç kez mi, beş kez mi yayınlanan çizgifilm Peppee'nin hastası, sanırım birçok çocuk da öyle...Ama gel gör ki onun yüzünden bazı huyları değişti bizim oğlanın...Mesela küsmeyi öğrendi...Tıpkı onun gibi kollarını göğsünde bağlıyor, kafayı yukarı dikiyor, dudağı sarkıtıyor, gözleri düşürüyor ve gidip kendini odaya kapatıyor ve kendi keyfi isteyene kadar da gelmiyor :))

*Hareketlerinin ayarı mı desem, yoksa kıvamı/şiddeti/sertliği mi desem...Tam tutturamadığından kardeşi Yağız Kartal ara sıra boğulma tehlikesi geçiriyor :)) Zira sarılıyorum derken bebeciğin canını almak ister gibi boğazını sıkıyor :)) Annelerinin halini ise eminim düşünebiliyorsunuzdur...Her an yanlarında, her an tetikte :))

----------

Açılırsam daha da kimse susturamaz beni...Onun için şimdilik bu kadar yeter diyorum...Devamı da gelir nasıl olsa...Kestik :))

Çocuklar geleceğimizin güvencesi, yaşama sevincimizdir...Bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevidir...

M.Kemal ATATÜRK