İyiki...İyiki...İyiki...

Tarih :   28 Eylül 1990
Saat  :   21:30

Dünyaya geliyorum sinyallerini ilk verdiğinde anneannesi ve rahmetli dedesi koşup gitmişti küçük hanımı karşılamak üzere ta Mersin'lere...Hastane odasından beni arayıp da "ismini ne koyalım?" diye sorduklarında sevdiğim iki isimdi ilk aklıma gelen..."Pelin" ya da "Selin"...Kesinlikle bunlardan biri olsun demiştim.

İsim annesi olduğum bu Küçük Hanımla benim ilk tanışmam ise doğduktan 3 ay kadar sonra olabildi ancak. Sayesinde ben de bu kez Küçük Teyze olmuştum :)

Gördüğüm anda ilk söylediğim "abla bu kabak kafalı, kepçe kulaklı birşey ya..." demek oldu :) Zira kafasında tek bir tel saçı bile olmayan, bembeyaz, hani neredeyse şeffaf görünümlü bir bebekti...Işığa tut arka tarafı gör...o kadar yani :)

O kadar akıllı, o kadar uslu bir bebekti ki bırakın ağladığını mızırdandığını bile hiç duymazdık. Evde bir bebek var mı yok mu belli bile değildi. Hatırlıyorum ablam gece boyunca sürekli keltoş kızının odasına defalarca girer çıkar, sesi hiç çıkmadığından nefes alıyor mu diye kontrol ederdi :)

İlk gördüğüm anda ona yakıştırdığım sözleri bana yuttururcasına :) yıllar geçtikçe öyle güzel bir hal aldı ki kendinden kıvırcık ve bir o kadar da çok saçlarıyla dupduru, su gibi birşey oldu. 

Her zaman ağır duruşuyla, kendinden emin, akıllı, mantıklı ve olgun davranışlarıyla hep yüzümüzü güldürdü, yüzünün hep gülmesini istediğimiz güzeller güzeli Pelinimiz...

Ömrün uzun olsun güzelliğim...

Sevdiklerinle ve sevenlerinle beraber sağlıkla, mutlulukla ve huzurla geçireceğin nice senelerin olsun...ve bütün güzellikler hayatının her döneminde, her alanında seni bulsun...Doğum günün kutlu olsun...