Kısa...Ama Çok Uzun...KO(r)KU...KO(m)ŞU...

45-46 yaşlarında esmer, uzun boylu, yüzü gölgeli, bakışları ifadesiz bir adamdı...Apartman kapısını açıp girdiğimde arkamdan o da gelmişti...Daha önce görmemiştim, yabancıydı...Gerçi artık kim kimi tanıyordu ki! Herkes birbirine yabancıydı...

Hemen iki adım arkamdaydı ilk basamağa adımımı attığımda...Ben ikinci basamağa geçtim, o da ilk...Sessiz sessiz, arka arkaya çıkmaya başladık merdivenleri...Aklıma korku/gerilim filmlerindeki takip/saldırı sahneleri geldi hemen...Tedirgin olmuş, kafamı çevirerek bir iki defa hafiften bakmıştım...İlk katı çıkıp ikinci kat için döndüğümde adamın 6 numaralı dairenin kapısını açıp içeri girdiğini gördüm ve rahatladım...Demek yeni taşınan sakin oydu...

Eve gelince anneme aynen böyle anlatmış, "iyi ki otomatlar sensörlü, ya ışıklar sönseydi korkudan yığılıp kalırdım herhalde" demiştim...

İkinci karşılaşmamızda da sahne aynıydı...Ama bu kez adam önde, ben onun birkaç basamak arkasındaydım...ve daha güvende...Merdiveni tam ortalamış halde o kadar yavaş çıkıyordu ki ben de hızımı onun adımlarına uydurmuştum...İlk karşılaşmamızdaki tedirginliğim aklıma geldiğinden yol verse bile onu geçmeyecektim...

Annem iki aydır Eskişehir'de oturan ablamın yanında olduğundan ben de evde yalnız kalıyorum şu ara...Haftaiçi gündüz işte, akşamları evime gelip üzerimi değiştirdikten sonra bazen Kartallarla, bazen abimlerle ya da diğer yeğenlerle vakit geçirdikten sonra yatmak için mutlaka evime geliyorum...Zaten hepimiz aynı semtteyiz ve yakın oturuyoruz birbirimize...

Geçen hafta 5 gün izin alıp, yeni yılı birlikte karşılayalım diyen arkadaşlarımın davetiyle kalkıp İzmir'e gittim...Güzel geçen bu izin günlerini hızla tüketip, yeni yılı da keyifle karşıladıktan sonra hemen ertesi gün sabah otobüsüyle Ankara'ya dönmek üzere hareket ettim...Akşama varacak, Pazartesi günü de işe başlayacaktım...

Minik valizimle apartmana girdim ve merdivenleri çıkmaya başladım...Tam 6 numaralı dairenin önünden geçerken bir koku hissettim...Burnum çok hassastır benim...Zaman zaman değişik kokular olur ya hani apartmanlarda, önemsemedim doğal olarak...

Sabah işe gelmek üzere merdivenlerden indiğimde aynı koku yine vardı, yine geçtim gittim...ve akşam tekrar...Salı günü biraz daha yoğunlaşan kokuyu hissederek sabah apartmandan çıktım...Akşam iş çıkışı yine evime gittim...Koku biraz daha artmıştı...ve ben "apartman görevlisi gelince söyleyim de bir baksın, birşey mi var, birinin çöpü mü kokuyor, nedir" diye beklerken, o ara yemek, bulaşık derken unuttum söylemeyi...

Çarşamba günü...Yani dün sabah çıktım koku daha da bir fazlalaşmış ve giriş kata doğru da yayılmış...Bu akşam unutmayayım da görevliye söyliyeyim bir baksın, ya da deterjanla apartmanı yıkasın diye düşünerek ve burnumu tutarak hızlıca indim...

Akşam apartmana girdiğim anda suratıma tokat gibi çarpan kokunun etkisiyle midem o kadar bulandı ki fena bir halde öğüre öğüre hızla merdivenleri çıkmaya başladım...6 numaralı dairenin önü ve sonrasında bizim 2.kata doğru beni takip eden o tarifi imkansız kokuyu istemesem de soluyarak eve girdim...O kadar çok midem bulandı ki artık çıkardığım sesleri duyan ve o anda kapısının önünde galiba birilerini bekleyen üst kat komşumuz hanım indi ve "kokudan mı böyle oldun, ne kadar ağır bir koku değil mi?" dedi konuşacak hali kalmamış bana...

Sonra evhanımı olan bu komşu kadın "ya Aynur kızım, bu 6 numaradan geliyor galiba, ne yapsak, ne etsek acaba?" deyince ziline basalım dedik...O esnada birkaç komşu daha çıkmıştı...Ben halâ kötü olduğumdan onlar indi ve ısrarla bastılar zile...Ama ne ses var, ne de soluk...

Tekrar bana geldiler ve yok kapı açılmıyor, kesin birşey olmalı deyince ben de polisi arayalım dedim ve ilk önce polis olan yeğenim (abimin oğlu) Yusuf'u aradım...Arayayım mı 155'i, gelirler mi diye sordum...Hemen arayın deyince diğer telefondan numarayı çevirmiştim bile...

Karşıma çıkan polis memuruna durumu anlattım...Hissedilen o çok ağır koku nedeniyle kötü birşey olmuş olabileceğinden şüphelendiğimizi söyledim...Sorduğu sorulara cevap vererek, adres bilgilerini de ekleyerek kapattım...

10 dakika geçmeden iki polis memuru geldi...Ben de pencereden geldiklerini görünce elime aldığım peçeteyi burnuma tutarak indim...Semt karakolundan ihbar üzerine geldiklerini söyleyince, "ben aradım" dedim...Hiçbirimizin tanımadığı bu adam hakkında yanıtsız kalan birçok sorudan sonra ben "bir çilingir çağırsam ve sizin de refakatinizle kapıyı açtırsam hemen" dedim ama öğrendik ki böyle birşey sadece Savcının vereceği kararla olabilirmiş...

Polisler "biz durumu Savcılığa bildirelim, karar da çıkarsa çilingirle birlikte gelir kapıyı açarız" dediler ve gittiler...Evlerimize girdik ve beklemeye başladık...Çok değil yarım saat kadar sonra açılmaya çalışılan kapının gürültüsüne anladık ki geldiler...Kapı açıldı...

Ben hemen inmedim ama merakımı da yenemedim...Birkaç dakika sonra aslında hepimizin tahmin ettiği, ama yanılmayı umduğumuz konu için aşağıya doğru indiğimde tüm apartman sakinlerinin merdivenlere dizilmiş olduğunu gördüm...Benim gibi herkes merak içindeydi doğal olarak...

Polis memuruna soran gözlerle baktım sadece...Verdiği cevap beni yerle bir etti: "kendini asmış"...Aman Allahım kimbilir kaç gün oldu...Her yerde o koku, üstelik her yeri saracak kadar, daha da fazla...Yaşamına son veren, soluğunu ensemde hissettiğim o adamın cesedinin kokusu...ve ben 4 gündür bunu ciğerlerime çekiyorum...Aman Allahım diyerek ve ağlayarak yukarı kaçtım, evime...Ama evimde de aynı koku...Bütün pencereleri ve balkon kapılarını açtım...Buz gibi oldu(m)...Evi havalandırdım, spreyler sıktım...

Abimler, yeğenlerim sürekli arıyorlar...Sarsılarak ağlıyorum, mide bulantıma engel olamıyorum...Durma orda, hemen çık, atla taksiye bize gel diyor abim...Montumu ve çantamı kaptığım gibi kapıyı çarpıp hızla çıktım evden...Aman Yarabbi nasıl birşey bu...Her yer kokuyor, hem de öyle böyle değil...Nefesimi tutarak açık duran 6 numaralı dairenin önünden hızla merdivenlere doğru koştum...Midem öyle fena bulanıyor ki gözlerim kararıyor sendeleyip düştüm o ara...Polis memuru "iyi misiniz, sakin olun" diyerek kaldırdı beni ama ben öğürtüden ona cevap bile veremeden telsiz, anons sesleri arasında kapıda duran taksiye binerek hızla uzaklaştım ordan...

--------------------

Dün gece hiç uyumadım...Gözümü her kapattığımda önce adamın arkamdan gelişini görüyorum...Sonra ben adamın arkasından gidiyorum...Tıpkı ilk iki karşılaşmamız gibi...ve o korktuğumuzu başımıza getiren koku...Sanki halâ burnumda, genzimde...Ne yaptıysam gitmiyor bir türlü...

Aslında konuyu komşuluk ilişkilerine bağlayarak bitirecektim...Ama kafam o kadar karışık ve dağınık ki şimdiki zamana bakıp eski zamanlardaki insan/komşuluk ilişkilerini düşünüp sadece bazı şeyleri sorguluyorum şu an...Biz nasıl insanlar olduk da bu hale geldik...Kimsenin kimseden haberi yok...Aynı çatı altında yaşadığımız halde hem de...Nasıl koptu ilişkiler böyle...Nasıl koparttık...Kendi kendimizi dört duvar arasına nasıl da mahkum ettik...Nasıl sessiz, nefessiz, kimsesiz bıraktık kendimizi...

Sen kimseyi acze düşürme Yarabbi...Hiçbir kimseyi kimsesiz, hiçbir kimseyi çaresiz bırakma Yarabbi...

Birgün dünyaya ait büyük bir derdin olursa Rabbine dönüp "benim büyük bir derdim var" deme...Derdine dönüp "benim büyük bir Rabbim var" de...

Hz.MEVLANA