5 Ocak 2012 Perşembe

Kısa...Ama Çok Uzun...KO(r)KU...KO(m)ŞU...

45-46 yaşlarında esmer, uzun boylu, yüzü gölgeli, bakışları ifadesiz bir adamdı...Apartman kapısını açıp girdiğimde arkamdan o da gelmişti...Daha önce görmemiştim, yabancıydı...Gerçi artık kim kimi tanıyordu ki! Herkes birbirine yabancıydı...

Hemen iki adım arkamdaydı ilk basamağa adımımı attığımda...Ben ikinci basamağa geçtim, o da ilk...Sessiz sessiz, arka arkaya çıkmaya başladık merdivenleri...Aklıma korku/gerilim filmlerindeki takip/saldırı sahneleri geldi hemen...Tedirgin olmuş, kafamı çevirerek bir iki defa hafiften bakmıştım...İlk katı çıkıp ikinci kat için döndüğümde adamın 6 numaralı dairenin kapısını açıp içeri girdiğini gördüm ve rahatladım...Demek yeni taşınan sakin oydu...

Eve gelince anneme aynen böyle anlatmış, "iyi ki otomatlar sensörlü, ya ışıklar sönseydi korkudan yığılıp kalırdım herhalde" demiştim...

İkinci karşılaşmamızda da sahne aynıydı...Ama bu kez adam önde, ben onun birkaç basamak arkasındaydım...ve daha güvende...Merdiveni tam ortalamış halde o kadar yavaş çıkıyordu ki ben de hızımı onun adımlarına uydurmuştum...İlk karşılaşmamızdaki tedirginliğim aklıma geldiğinden yol verse bile onu geçmeyecektim...

Annem iki aydır Eskişehir'de oturan ablamın yanında olduğundan ben de evde yalnız kalıyorum şu ara...Haftaiçi gündüz işte, akşamları evime gelip üzerimi değiştirdikten sonra bazen Kartallarla, bazen abimlerle ya da diğer yeğenlerle vakit geçirdikten sonra yatmak için mutlaka evime geliyorum...Zaten hepimiz aynı semtteyiz ve yakın oturuyoruz birbirimize...

Geçen hafta 5 gün izin alıp, yeni yılı birlikte karşılayalım diyen arkadaşlarımın davetiyle kalkıp İzmir'e gittim...Güzel geçen bu izin günlerini hızla tüketip, yeni yılı da keyifle karşıladıktan sonra hemen ertesi gün sabah otobüsüyle Ankara'ya dönmek üzere hareket ettim...Akşama varacak, Pazartesi günü de işe başlayacaktım...

Minik valizimle apartmana girdim ve merdivenleri çıkmaya başladım...Tam 6 numaralı dairenin önünden geçerken bir koku hissettim...Burnum çok hassastır benim...Zaman zaman değişik kokular olur ya hani apartmanlarda, önemsemedim doğal olarak...

Sabah işe gelmek üzere merdivenlerden indiğimde aynı koku yine vardı, yine geçtim gittim...ve akşam tekrar...Salı günü biraz daha yoğunlaşan kokuyu hissederek sabah apartmandan çıktım...Akşam iş çıkışı yine evime gittim...Koku biraz daha artmıştı...ve ben "apartman görevlisi gelince söyleyim de bir baksın, birşey mi var, birinin çöpü mü kokuyor, nedir" diye beklerken, o ara yemek, bulaşık derken unuttum söylemeyi...

Çarşamba günü...Yani dün sabah çıktım koku daha da bir fazlalaşmış ve giriş kata doğru da yayılmış...Bu akşam unutmayayım da görevliye söyliyeyim bir baksın, ya da deterjanla apartmanı yıkasın diye düşünerek ve burnumu tutarak hızlıca indim...

Akşam apartmana girdiğim anda suratıma tokat gibi çarpan kokunun etkisiyle midem o kadar bulandı ki fena bir halde öğüre öğüre hızla merdivenleri çıkmaya başladım...6 numaralı dairenin önü ve sonrasında bizim 2.kata doğru beni takip eden o tarifi imkansız kokuyu istemesem de soluyarak eve girdim...O kadar çok midem bulandı ki artık çıkardığım sesleri duyan ve o anda kapısının önünde galiba birilerini bekleyen üst kat komşumuz hanım indi ve "kokudan mı böyle oldun, ne kadar ağır bir koku değil mi?" dedi konuşacak hali kalmamış bana...

Sonra evhanımı olan bu komşu kadın "ya Aynur kızım, bu 6 numaradan geliyor galiba, ne yapsak, ne etsek acaba?" deyince ziline basalım dedik...O esnada birkaç komşu daha çıkmıştı...Ben halâ kötü olduğumdan onlar indi ve ısrarla bastılar zile...Ama ne ses var, ne de soluk...

Tekrar bana geldiler ve yok kapı açılmıyor, kesin birşey olmalı deyince ben de polisi arayalım dedim ve ilk önce polis olan yeğenim (abimin oğlu) Yusuf'u aradım...Arayayım mı 155'i, gelirler mi diye sordum...Hemen arayın deyince diğer telefondan numarayı çevirmiştim bile...

Karşıma çıkan polis memuruna durumu anlattım...Hissedilen o çok ağır koku nedeniyle kötü birşey olmuş olabileceğinden şüphelendiğimizi söyledim...Sorduğu sorulara cevap vererek, adres bilgilerini de ekleyerek kapattım...

10 dakika geçmeden iki polis memuru geldi...Ben de pencereden geldiklerini görünce elime aldığım peçeteyi burnuma tutarak indim...Semt karakolundan ihbar üzerine geldiklerini söyleyince, "ben aradım" dedim...Hiçbirimizin tanımadığı bu adam hakkında yanıtsız kalan birçok sorudan sonra ben "bir çilingir çağırsam ve sizin de refakatinizle kapıyı açtırsam hemen" dedim ama öğrendik ki böyle birşey sadece Savcının vereceği kararla olabilirmiş...

Polisler "biz durumu Savcılığa bildirelim, karar da çıkarsa çilingirle birlikte gelir kapıyı açarız" dediler ve gittiler...Evlerimize girdik ve beklemeye başladık...Çok değil yarım saat kadar sonra açılmaya çalışılan kapının gürültüsüne anladık ki geldiler...Kapı açıldı...

Ben hemen inmedim ama merakımı da yenemedim...Birkaç dakika sonra aslında hepimizin tahmin ettiği, ama yanılmayı umduğumuz konu için aşağıya doğru indiğimde tüm apartman sakinlerinin merdivenlere dizilmiş olduğunu gördüm...Benim gibi herkes merak içindeydi doğal olarak...

Polis memuruna soran gözlerle baktım sadece...Verdiği cevap beni yerle bir etti: "kendini asmış"...Aman Allahım kimbilir kaç gün oldu...Her yerde o koku, üstelik her yeri saracak kadar, daha da fazla...Yaşamına son veren, soluğunu ensemde hissettiğim o adamın cesedinin kokusu...ve ben 4 gündür bunu ciğerlerime çekiyorum...Aman Allahım diyerek ve ağlayarak yukarı kaçtım, evime...Ama evimde de aynı koku...Bütün pencereleri ve balkon kapılarını açtım...Buz gibi oldu(m)...Evi havalandırdım, spreyler sıktım...

Abimler, yeğenlerim sürekli arıyorlar...Sarsılarak ağlıyorum, mide bulantıma engel olamıyorum...Durma orda, hemen çık, atla taksiye bize gel diyor abim...Montumu ve çantamı kaptığım gibi kapıyı çarpıp hızla çıktım evden...Aman Yarabbi nasıl birşey bu...Her yer kokuyor, hem de öyle böyle değil...Nefesimi tutarak açık duran 6 numaralı dairenin önünden hızla merdivenlere doğru koştum...Midem öyle fena bulanıyor ki gözlerim kararıyor sendeleyip düştüm o ara...Polis memuru "iyi misiniz, sakin olun" diyerek kaldırdı beni ama ben öğürtüden ona cevap bile veremeden telsiz, anons sesleri arasında kapıda duran taksiye binerek hızla uzaklaştım ordan...
--------------------
Dün gece hiç uyumadım...Gözümü her kapattığımda önce adamın arkamdan gelişini görüyorum...Sonra ben adamın arkasından gidiyorum...Tıpkı ilk iki karşılaşmamız gibi...ve o korktuğumuzu başımıza getiren koku...Sanki halâ burnumda, genzimde...Ne yaptıysam gitmiyor bir türlü...

Aslında konuyu komşuluk ilişkilerine bağlayarak bitirecektim...Ama kafam o kadar karışık ve dağınık ki şimdiki zamana bakıp eski zamanlardaki insan/komşuluk ilişkilerini düşünüp sadece bazı şeyleri sorguluyorum şu an...Biz nasıl insanlar olduk da bu hale geldik...Kimsenin kimseden haberi yok...Aynı çatı altında yaşadığımız halde hem de...Nasıl koptu ilişkiler böyle...Nasıl koparttık...Kendi kendimizi dört duvar arasına nasıl da mahkum ettik...Nasıl sessiz, nefessiz, kimsesiz bıraktık kendimizi...

Sen kimseyi acze düşürme Yarabbi...Hiçbir kimseyi kimsesiz, hiçbir kimseyi çaresiz bırakma Yarabbi...

Birgün dünyaya ait büyük bir derdin olursa Rabbine dönüp "benim büyük bir derdim var" deme...Derdine dönüp "benim büyük bir Rabbim var" de...
Hz.MEVLANA

67 yorum:

bahar006 dedi ki...

Çok üzücü, sarsıcı... Allah yaşatmasın...

pınar dedi ki...

Aynur;
bir süre evde kalma bence.
Çok etkilendim ve ne hissedeceğimi bilemedim.

Ya bak bizim komşunun kapısından geçerken bende burnumu kapatıyorum.Ama yaşarken koku yayıyor.

Teknolojinin bize sunduğu yaşam sitili bu,komşuluklar yok denecek kadar az.

Sen kendini sıkma tamam mı?

Emine dedi ki...

ah ah Aynurcum okurken bile fena oldum ben..geçecek elbet ama kolay değil yaşadığın şey..komşuluk hakkında ne yazıkk ki dediklerin doğru ama gelinen durum bu..
yüreğine ferahlıklar diliyorum canım..

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

amin BAHARcım...hiç kimseye...

Leylak Dalı dedi ki...

Aman Tanrım çok kötü birşeye şahit olmuşsun. Hem acı, hem üzücü hem düşündürücü.
Adamcağızın Allah taksiratını affetsin, sen de bir süre eve gitme bari. Geçmiş olsun, ne diyeceğimi bilemedim...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

ah DOMATESSUYUm...nasıl bir hale gelmişiz de haberimiz yok
adam evinde bu halde günlerce kalıyor ve biz kokusu çıkana kadar onu farketmiyoruz bile :((

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

çok teşekkür ederim EMİNEcim...

Sevdiye dedi ki...

Allah kimseyi yalnız ve çaresiz bırakmasın.

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

çok teşekkür ederim LEYLAK DALI...evet öyle yapıcam

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

amin SEDO KIZ amin...

Uğur Böceği dedi ki...

Çöp ev olsun diye dua ettim yazının sonuna gelmeden...Dağıldım Aynur ablacım:( Of of şimdi anladım sesindeki hüznü:(

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

keşke öyle olsaydı YASEMİNim...
ama :((

öykü dedi ki...

Bu evde yalnız kalma hallerı var ya

Bak su sıra teyzem kuzenımde torununu ozledı gıttı
yalnızım

gecelerı kucuk bı kız cocugu gıbı
karanlık
hısırtı
golge

gece duydugum her ses bı canavarmıscasına korkuyrum

yenmem lazım bılıyorum ama bu tur paranoyallar mı dıyeyım bılmıyorum
atamadıgım korkularım olarak hayatımın ıcındde yer alıyrolar

Unknown dedi ki...

ne hale geldik kimsenin birbirinden haberi yok artık, hayat koşulları ama bizleri birbirimizden koparan. Altında nasıl bir dram gizlidir bu konunun yazık...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

herhangi bir korku sorunum hiç olmadı ama durumunu anlıyorum ÖYKÜcüm...hani yenmelisin diycem ama uzaktan gazel okumaya benzer böyle bir laf...zira zor bir durum olmalı diye düşünüyorum

bu olaydan öyle etkilendim ki neden adama bir selam vermedim, neden hani hiç olmazsa nasılsınız diye sormadım diye kendi kendime kızıyorum

güya sorguluyorum nasıl bu hale geldik diye hayıflanıyorum...al işte kendim yapıyorum baksana

yok karar verdim bu konuyla ilgili daha duyarlı olcam...tıpkı eski komşuluklardaki gibi...umarım...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

adamın durumunu hiç öğrenmek istemiyorum YEKTAcım...üzüntüm daha da katlanacak diye :(

hayat izlerim dedi ki...

Off ya çok üzüldüm Aynur'cum ...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

ah ÖZLEMcim ben de o kadar üzgünüm ki...insanın sonunu kendisinin bu şekilde belirlemesi...çok acı :(

Unknown dedi ki...

Sevgili Aynur'cum, hepimizin yazgısı farklı. Bazen yollarımız kesişse de. Bu ve benzeri olaylar insanı şöyle bir silkeliyor ve sahip olduğumuz güzellikler için ne kadar şükretsek azdır dedirtiyor. Etkilenmişsindir mutlaka fakat bu olayın seni üzüp yıpratmasına sakın izin veme. Sevgiler.

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

toplum olarak geldiğimiz şu son noktadan sonra nasıl olacak halâ bilemiyorum ama çok doğru söylüyorsun Sevgili EHLİKEF...silkelenmek lazım ve sahip olduklarımıza şükretmeyi bırakmamak
Rabbim herkes için herşeyin hayırlısını versin inşaAllah...

sevgiyle...

özlem dedi ki...

canım etkinliğe katılırsan beni çok mutlu edersin. mutlaka bekliyorum senden gelecek bir lezzeti.

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

:) kendime bir geleyim...etkinliğine de gelicem ÖZLEMcim

davetin için teşekkür ederim canım

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

bol katılımlı olsun ve hiç kimse, hiçbir ortamda yalnız kalmasın...dilerim

Adsız dedi ki...

Aynur abla çok geçmiş olsun.okurken tüylerim diken,diken oldu adam tek başınamı kalıyormuş ailesi yokmuymuş yazık ne derdi vardı kimbilir.

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

ADSIZ (?);
ben her karşılaştığımda kapısını hep kendi açmıştı...evden hiç ses gelmiyordu...ve evet sanırım tek başınaydı :(
kimi kimsesi var mıydı bilemiyorum ama artık farketmez ki :(

nilerk dedi ki...

gerçekten büyük bir travma yaşamışsın geçmiş olsun sana inşallah çabuk atlatırsın ne kadar şükretsek az ailemiz dostlarımız var çevremizde .Ölene de rabbim merhameti ile muamele etsin.

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

amin NİLcim amin...

keşke adamı hiç görmemiş olsaydım...sessizce geldi sessizce gitti
ama akşam saatlerinde üç beş kez karşılaştık anlattığım gibi
zaten onun için bu kadar etkilendim

birkaç gün eve gitmeyerek hiç olmazsa halâ hissettiğim şu kokudan kurtulmak istiyorum sadece...of

Yasemin dedi ki...

ah Aynurcuğum sana çok geçmiş olsun, adacamcağıza ise rahmet dilemekten başka birşey yapılamaz artık
ben okurken fenalık geçirdim ve biliyormusun kokuyu da senin durumunu da olduğu gibi hissettim anlattıklarınla
diğer arkadaşların söylediklerine aynen katılıyor, bu kötü olayın etkilerini çabucak atlatmanı diliyorum canım

Nini Nileud dedi ki...

çok fena nutkum tutuldu, bir garip oldum... neler oluyor, neler yaşıyoruz. çivisi çıkmış dünyanın, yetmemiş yıkılmış resmen üzerimize...

biraz uzaklaşman en iyisi, unutamazsın belki ama daha iyi hissetmen için... hepimiz kendimize ve sevdiklerimize dikkat etmeliyiz...

Unknown dedi ki...

Aynurcuğum çok geçmiş olsun mu desem ne desem bilemedim. Allah bir daha yaşatmasın. öyle bir anlatmışsın ki bende seni okurken korku filmi izler gibi gerildim. Demek bu sürede böyle koku oluyormuş. Ay fena oldum. Sen annen gelene kadar gitme oraya. Öpüyorum canım Allah'a emanet ol.

Hamiyet Akan dedi ki...

Çok ağır bir durum tıkandım kaldım :(
Allah kimseyi yalnız bırakmasın ve herkese hayırlı yaşam ve hayırlı ölüm nasip etsin.

İnşallah bu zor durumu çabuk atlatırsınız.

dayatmalarda kayboluş dedi ki...

çok acı..çok üzücü..insan ne biçim vicdan yapıyor ..ama maalesef böyle olduk..

elma kurdu dedi ki...

aynur cum geçmiş olsun ya. komşu için üzüldüm ama o kadar gerilimle okudum ki başka birine zarar verecek sandım. kimbilir sıkıntısı ne idi. Allah taksiratını affetsin. kendine dikkat et . havanı değiştirmeye çalış. güzel şeyler düşün .öpüyorum seni

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

bir daha böyle birşey yaşamamayı diliyorum YASEMİNcim...tabi hiç kimseye de yaşatmasın Rabbim

teşekkür ederim canım

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

hem de öyle bir yıkılmış(ız) ki NİNİcim kalkabilir miyiz altından bilemiyorum :(

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

ah ELİFcim...ben korkmaktan değil de ne bileyim öyle bir tuhaf oldum ki anlatamıyorum :(
kaç zaman geçti üzerinden bilmiyorum ama benim bildiğim 4 gün işte
çok teşekkür ediyorum canım sağol
sen de Allah'a emanet ol...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

amin HAMİYET HANIM aminnn...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

DAYATILANLA YAŞAMAK;
o kadar üzgünüm ki halâ kendi kendime soruyorum neden adamcağızla konuşmadım diye...belki yalnızlıktan böyle birşey yaptı
offf...işte :(

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

ağzımı burnumu sürekli yıkama ihtiyacı hissediyorum
aklıma geldikçe kokuyu halâ hissediyorum ve midem bulanıyor
ama bugün daha iyiyim ELMAKURDUm
çok teşekkür ederim canım

Esra dedi ki...

Aynurcum çok üzücü bir hikaye, okurken dahi midem bulandı sanki benim de. Kimbilir ne derdi vardı adamın, adama ayrı, senin şahit olmana ayrı üzüldüm.
Geçenlerde aşure yaptım, biliyor musun apartmanda sadece üç komşuya dağıttım, çünkü diğerlerini tanımıyorum. Ne kötü değil mi?

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

hem de çok kötü ESRAcım...ben hayata yeni başlayan, hazırlanan çocuklarımıza/gençlerimize öyle üzülüyorum ki
hangi değeri, neyi bırakıcaz onlara...koca bir "hiç"

Seher-DENİZLİ dedi ki...

of çok zor bir şey yaşamışsınız gerçekten
okurken bile kötü oldum ben
size geçmiş olsun, adam için üzüldüm :(

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

zor, kötü, tuhaf, düşündürücü, üzücü...hepsi bir arada SEHERcim

çok teşekkür ederim...

tosbagalar dedi ki...

Yalnızlık ne zor birşey, bu kadar gün kimsenin arayıp sormaması çok acı. Senin durumun çok zor umarım çabucak atlatırsın. Bir süre eve gitme istersen.

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

ben hiç yalnız kalmadım TOSBAĞA...belki de ondan yalnız bir insanın ne düşündüğünü, ne hissettiğini bilemedim
çok zor olsa gerek evet...sonunu düşününce de çok acı

Rabbim kimseyi kimsesiz bırakmasın inşaAllah
çok teşekkür ederim...

otuzundansonra dedi ki...

çok çok üzüldüm inan şimdi okudum daha.yanlızlık ve caresizlik çok zor,hangi psikoloji ile böyle bir şey yaptı acaba.
ben çok üzülüyorum ve kimsesiz kalmaktan çok korkuyorum,sanada çokkk geçmiş olsun arkadaşım,artık komşuluk filan kalmadı,nerde o eski mahalle komşuluğu,yokki?

Adsız dedi ki...

bende böyle bir olay yaşadığım için etkisini biliyorum ,zamanla herşeyi atlatıyorsun yazık olmuş adamcağıza hayat işte yalnız bırakma bizi allahım.

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

OTUZUNDANSONRA;
gerçekten çok üzücü bir olay :(
eskiden kapımız hiç kapanmazdı bizim...gelen giden...ne güzeldi
iki gün görünülmese hemen arayıp sorulurdu nerdesiniz diye
ama günümüzde :( baksana ne halden sonra insanlar birbirinin dikkatini çekiyor
Rabbim kimseyi çaresiz, kimsesiz bırakmasın inşaAllah

çok teşekkür ederim
sevgiyle...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

sen de mi yaşadın BENİMDÜNYAm...sana da geçmiş olsun...ve bir daha hiç kimseye böyle birşey yaşatmasın Rabbim

hoşgeldin...

CEPAYNASI dedi ki...

aynurcuğum...
geçmiş olsun mu demeli,
başın sağolsun mu?bilemedim...
ne kötü bir durum bu!

Yaşamın kıyısında dedi ki...

Aynur'cum nasıl etkilendim anlatamam ve seni düşündüm, aynı zamanda diğer komşularınızı.
Yan komşumuzdan,kimlerin nerede yaşadığından haberimiz olmaksızın kutularımıza girip yaşıyoruz işte.
Keşke kokuyu aldığınız ilk an harekete geçseydiniz belki o kadar kokmazdı.
Allah rahmet etsin, kimbilir ne derdi vardı adamcağızın. Kimsede aramadığına göre yakınıda yokmuydu acaba.
Neyse sana geçmiş olsun, birsüre evde kalma yoksa unutamazsın canım.

Adsız dedi ki...

hayatın en önemli yanı bence yaşadım diyebilmektir.anlık gelgitlerimizde düşündüklerimizi uygulamadan önce en kötünün bir basamak altı yaşamaya değerdir bence.Şiir tadında sonunu merak ederek okuduğum bu tek kelime takılmayan olayı anlatım tarzına hayran kaldım.Bugüne kadar okuduğum yazılarının en başta geleni bence kutlarım(ANCONOZ)

Puzzle. dedi ki...

bazı şeyler iş işten geçtikten sonra anlıyor oysa insanız içimizde neler yaşanır kimse bilmez dıştan göründüğü gibi değil.kim kimi anlamak istiyor ki artık yazık :(

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

çok teşekkür ederim CEYAYNAm...aklıma geldikçe halâ bir tuhaf oluyorum :(

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

ah NUR HANIMcım...insan konduramıyor ki ya da düşünemiyor ki ilk etapta böyle bir koku hissedince en kötüsünü...keşke dediğiniz gibi yapsaydık
adamı tanımıyoruz hiçbirimiz ama yalnız yaşıyormuş demekki...zaten apartmanda neredeyse kimse kimseyi tanımıyor artık eski olanlar hariç...ne üzücü :(

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

çok doğru LEVENT...yaşamak için aslında herşeye değer...ya da böyle bir son kimseye yakışmaz...ama oluyor ve denk gelen herkesi de olumsuz etkiliyor işte
sonunda da hayat bu dedirtiyor insana

çok teşekkür ederim
sevgiyle...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

bu hale geldiğimiz için ben de gerçekten çok üzülüyorum Sevgili PUZZLE...ama nasıl düzelir de eskisi gibi oluruz onu hiç bilemiyorum ve hiç ümitli değilim bu konuda...maalesef :(

Puzzle. dedi ki...

Kolay Aynur hanım kendimiz gibi bakmayı bilmek,kendimiz gibi düşünmek kendimiz olmak,ben değil sen o biz,hepimiz olabilmek..

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

ümitlendirdin beni Sevgili PUZZLE...o halde siz-biz-hepimiz olarak bir yerden başlayalım hep birlikte...

Seda dedi ki...

Çok korkunç,Allahım kimselere dert veripte derman aratmasın inşallah..
banada beklerim..görüşmek üzere..

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

amin SEDAcım amin...
çok teşekkür ediyor, iade-i ziyaret için hemen geliyorum

FRAGİLE dedi ki...

kokuyu ben bile hissettim..
iyi ki küçük bir şehirde yaşıyorum, komşuluk ilişkilerimiz hala sizlerin unuttuğu gibi

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

halâ aklıma geldikçe aynı kokuyu aynı şiddette hissediyorum FRAGİLE...sanırım kolay kolay geçmeyecek :(
küçük bir şehirde yaşadığın için ne kadar şanslısın FRAGİLE...ve tabi komşuluk ilişkileri açısından da...

İçimden Geldiği Gibi dedi ki...

Tatlım dondum kaldım,inanılır gibi değil gelmiş geçmiş olsun çok üzüldüm,ne derdi vardı kimbilir?ne bileyim ben senin kadar cesaretli olamazdım.Demek ki yakını falan yoktu:/

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

hiç sorma EBRUcum...kimi kimsesi var mıydı bilemiyorum ama demek ki hiç arayanı yoktu ki tahminen 10 gün o halde kalmış adamcağız :((

insanoğlunun hayatı her zaman birileriyle kesişiyor işte...tanımasak bile

çok teşekkür ederim canım

Destina dedi ki...

şaşkınlık içinde okudum ablacım
bu nasıl bişey insan kendine nasıl kıyar kimi kimsesi yokmuymuş
Allahım uzak tutsun bizleri böyle bir imtihandan
Komşu olmak da iyi bir komşu bulmak da zor aslında bu devirde
insanlar hep çıkarcı olmuş
güveni olanlarda artık güvenmez oldular kimselere
nereye doğru gidiyor bu insanlık yarabbim çok şaşkınım gerçekten okuduklarım karşısında :S

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

arayanı soranı olmadığı belli DESTİNAcım baksana kaç gün sonra olay ortaya çıktı :(

ben de o kadar üzüldüm ve etkilendim ki merdivenleri her iniş çıkışımda halâ sarsılıyorum...üstelik dairenin kapısında da durumu anlatan bir yazı ve mühür var :(

insanlığın/insanlığımızın nereye doğru gittiği o kadar belli ki :(

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...