"Nihayet" dedim...Ama...

Günlerdir evimizde süren hareketlilik bu hafta sonu itibariyle yerini dinginliğe bıraktı, oh mis, artık dinlenirim gönlümce dedim ama...yok...daha bitmemiş demek ki. Kaç günlerdir el sürmediğim evimizi temizledim ilk olarak Cumartesi günü...tam gün mesai yani :))

Geçen hafta Yavru Kartallar'ın yeni yuvalarına konuşlanmaları için gerekli çalışmalar yapıldı. İnanılmaz yoğun, inanılmaz yorucu ve sonucunda da inanılmaz yorgun bir ben ortaya çıktı.

Temizlikti, eşyaların taşınması için ayarlamaların yapılmasıydı, nakliyeydi, yerleşimdi derken bittim ben. Yok...öyle lafta değil, gerçekten bittim.

Kuzuların yanımda, yöremde, yakınımda olacağını düşününce oh dedim tabi sonuç itibariyle...ama bu kez de yeni eve bir hediye almak lazım gelir dedim. Madem öyle, bari ihtiyaçları olan birşey olsun da dedim. Sonuç olarak eskiye göre çoook, hatta epey geniş olan yeni evlerinin 14 metrelik koridorlarına şöyle güzelinden, kullanışlısından iki halı yolluk almaya karar verdim.

Sıcağı sıcağına halletmek için bu niyetle yola çıktık en büyük yeğenim İlknurla...ora senin bura benim, yok şu nasıl, yok bu nasıl derken, bu kez de bundan dolayı bittim. Neyse aldım da bu seramoniden de üzerimde hissettiğim yükünden de kurtuldum, hemen teslimini yaparak :)

Hediye almak güzel, aldığının beğenilmesi daha da güzel velhasıl. Ama zor işler bunlar yahu. Karar verip alana kadar insanı helak ediyor ya da yorgunluğumun üzerine denk geldi ondan mıdır nedir, ben helak oldum.

Şöyle gerine gerine dinlenmem için, bir o yana bir bu yana kendimi devirmem için önümüzdeki hafta sonunu bekleyeceğim artık ne yapalım...Tabi başka birşey çıkmazsa :))