Haftasonunun o hafifleten rahatlığı ve bu rahatlığın sonunda hissedilen o dayanılmaz yorgunlukla geçiyor şu kış günleri.
İnsan hiç rahatlıktan yorulur mu?..İnanın yorulur...Daha doğrusu ben yoruluyorum bazen.
Yapacak bir iş olmadığı vakit otur otur nereye kadar diyor insan zaman zaman. Hatta ben çoğu zaman...
e böyle olunca da ona sardır, buna daldır yapıyorum.
Önce mutfağa giriyor yemek bloglarını gezerken tarifleri kafama yatan lezzetleri deniyorum, eldeki mevcut malzemelerle. Sonra elde kumanda uzun oturuş modunda dolaşıyorum kanal kanal. Bir sonraki hamle, elde epeydir sürünen kitabın yapraklarını tartaklamak oluyor ki böyle durumlarda zaten okuduğumdan da birşey anlamaz şeklinde koyuyorum yerine nadide eseri. Yorgunluğum kat be kat artar vaziyete gelince telefon trafiğini başlatıyorum ki vücut yorgunluğuma bir de kafa yorgunluğunu ekleyeyim diye...
Belki de sesini duymak haricinde konusu itibariyle incir çekirdeğini doldurmayan, yürek tüketen, kafa zonklatan hele o telefon görüşmeleri yok mu, sonunda "ne gereği vardı şimdi" dedirten...
Sonunda üzülen de üzen de ben olunca geri dönüş yapabiliyorum hiç olmazsa...Sorgularken söylediklerimi titreyip kendime geliyorum...Yani demem o ki öyle ya da böyle dengeliyorum işte bir şekilde :)
Ya da ben öyle olduğunu zannedip kendimi kandırıyorum...
Yerini de yapmış oluyorum bir sonraki konuşmaya kadar...Devranı döndürmek için :)
Mutluluğa mutluluk katan, ayakları yerden kesen sözleri duyunca "hah, tamam işte, böyle olmalı her daim" diyorum, dedirtiyorum...
Sonuç:
"Tabi ki mutluyum, huzurluyum, iyiyim..."
12 yorum:
yazdan kalma sıcacık fotoğraflar içimi ısıttı.yavru kartalları sevgiyle kucaklarım...
ARZUcum;
ben de senin yavruları kucaklıyor, hatta prensesi mıncıklıyorum :)
sevgilerimi gönderiyorum...
Yorum yapacak kadar anlamadım fakat resimler ne olursa olsun tüm kırgınlıkları silmeye değer.Bunlar ne kadar güzel kareler.:)
ANCONOZum;
yok, kırgınlık falan yok da işte dediğim gibi benim can sıkıntım bazen bir başkasını da sıkıntıya sokmam demek olabiliyor hiiç istemesem de...bazen işte :)
resimler malum Yavru Kartal'ın yazdan kalma
onun her bir karesi güzel,
hatta cm2'si ve hatta mm2'si :)))
küçük adama bakmaktan önce yazını okumadım ne yalan söyleyim ::)
sonra okuyunca hafta sonu ruh halini yavru kartalın resimlerini kullanarak anlatmış olman süper olmuş
alet ediyorsun yakışıklıyı da:)
YASEMİNcim;
valla inanırım:)
tabi onu kullanacam yoksa kim bakar ki benim yazılarıma :)
Merhabalar Küçük Hala ve Yavru Kartal,
Yavru Kartal 1950'lerin çocuğu olmuş olsaydı, akşam yemeğini yiyemeden bayılır kalırdı (yani uyur kalırdı) Şimdiki şehir hayatında çocuklar enerjilerini boşaltamıyorlar ki, sokakta, topraklarda, çamurlarda oyun oynayıp yorulmayan çocuk, ne yediğinden, içtiğinden ne de uykusundan bir zevk alamaz!
Ama tüm bunlara rağmen Yavru Kartal yine de yorulmuş ve uyuyabilmiş. Allah sağlık, sıhhat ve afiyetler versin. Allah zihnini ve bahtını açık eylesin inşallah.
Merhaba RECEP BEY;
hoşgeldiniz...
Yiğit Kartal'ın resimlerini kullanmam haricinde yazdığım yazının konu itibariyle onunla bir ilgisi olmasa da evet çok haklısınız
şehir hayatında büyüyen çocukla, doğa, toprak, ağaç, börtü böcek, çiçek ortamında büyüyen çocuk bir olmaz elbet
bu durum da onların şanssızlığı diyelim artık ne diyelim
ziyaretiniz için çok teşekkür ediyor iyi akşamlar diliyorum
saygılar...
Mutluluğun ve huzurun bir lahza eksilmesin inşaAllah.
Yavru Kartal'ı mıncırabilir miyim:)
(Kıyamam ki , bizim için koccaman öper misin:)
Allah c.c içi sevdiklerimdensin.
Kâlbi selamlarımla
amin ŞEYMAcım
Tüm sevdiklerimiz her daim mutlu ve huzurlu olsunlar inşaAllah
keyifle yerine getiririm isteğini :)
ben de seni seviyor, selamlarımı ve sevgilerimi gönderiyorum taa oralara :)
deniz resimleri iyi geldi şu kış günü:)
CEPAYNAm;
ben de özledim sanırım :)
Yorum Gönder