KELİME OYUNLARI "Televizyon"...

PAZARTESİ günü; Ezel'in ilginç ve bir o kadar da garip olan intikam oyunlarından sıyrılıp birden bire polisiye roman kahramanı oluyor ve Behzat Ç. ile birlikte yaşadığım şehrin sokaklarında vuku bulan birçok vakayı çözüyorum...

SALI günü; taşkın bir su misali, önüne kattığı birçok şeyi hoyratça sürükleyen zamanın nasıl geçtiğini düşünüyor, geride bıraktığı iyi-kötü bütün izlere bakarak "öyle bir geçer zaman ki" diyorum...

ÇARŞAMBA günü; döküle döküle bir yığın haline gelen yaprakların artık dalında kalanlarını sayıyor olmamızın verdiği hüzünle raflarında komedinin dizili olduğu dükkana şöyle bir uğrayıp, güleriz ağlanacak halimize diyerek herkes için ortaya karışık minik gülücüklerden oluşan bir sepet hazırlıyorum.

PERŞEMBE günü; Fatmagül'ün suçunun ne olduğunu bulmaya çalışıyor, asıl suçluları bulup cezalarını kesmesi için görev günü Pazartesi, görev yeri de Ankara olan Behzat Ç. Amirimin İstanbul'da bir Perşembe gününe tayininin alınması gerektiğini düşünüyorum...

CUMA günü; haftanın yorgunluğunu atmak ve biraz da temiz hava almak için geçerken Hanım Ağa'nın çiftliğine şöyle bir uğruyor, günümüzde en büyük güç kabul edilen paranın hırs, cahillik ve sonradan görmelikle birleşerek bir insanı nasıl bir hale büründürdüğünü dehşet içinde izliyorum...

CUMARTESİ günü; Kavak yellerinin esintisiyle bir o yana, bir bu yana savrulan gençlere bakıyor, başlarından geçen türlü türlü olaylar nedeniyle kız çocuğu olamadan her biri küçük birer kadın olan dört kızkardeşin sonu ne olacak diye soruyorum...

PAZAR günü; yaşanılan bütün olayları ve yaşayan bütün kişileri magazinel yönüyle ele alıyor, başka hayatların içine girmiş olmanın verdiği o dayanılmaz yorgunlukla "ama benim de bir hayatım var" deyip kendimi kendime bırakıyor ve dinlenmeye çekiliyorum...

..........

Nereye gidiyoruz böyle...

Gerçekten çok merak ediyorum...

*.* "Başka Hayatlardan Yansıyanlar" başlığı ile daha önceden yayınlamış olduğum bu yazım, Öykü Atölyesi'nin "Televizyon" konulu kelimesi için tekrar yayınlanmıştır.