Bayram Gelmiş...Tadını da Anlamını da Çook Gerilerde Bırakarak...

Kurbanlık olarak ne keseceğimize babam karar verir, bayram namazından sonra o zamanlar satış için mahallelere getirilen kurbanlıklardan nasipte olanı alır, eve gelirdi.

Kurbanlığımızı bahçeye bıraktıktan sonra yukarı çıkar, o arada biz ev halkı da erken saatte kalkmanın verdiği mahmurluğu üzerimizden atmış olarak karşılardık babamızı...Sonra bayramlaşma faslı, büyükten küçüğe el öpüp sarılmalar, birbirini kutlamalar...ve sonrasında da hep birlikte yapılan kahvaltı...

Eli öpülen her büyüğün, eli öpen her küçüğe söylediği "çok bayram gör" ve "el öpenlerin çok olsun" en çok aklımda kalan iki güzel sözdür.

Sonrası hepimizce malum...O dönemlere göre hem çevre, hem de dini kurallara en uygun şekilde kurbanın kesilmesi (rahmetli babam hep kendisi keserdi kurbanımızı), bahçeye kurulan sacda kavurma yapılması, etrafa yayılan koku, konu komşu herkese ikram edilmesi...ve tabi en önemlisi, bütün işlemler bittikten sonra dini vecibesini yerine getirmiş olmanın verdiği o iç huzurla kılınan namaz.

Sonrası yine hepimizce malum...Saatler ilerleyip herkes işini bitirdikten sonra bayram süresince eş, dost, akraba, herkesle bayramlaşmaya gidilmesi, gelecek olanların beklenilmesi.

Aileyiz, hep beraberiz. Kendi ailemiz dışında da mahalle olarak kocaman bir aileyiz. Komşular kardeşten ileri seviyede, akrabalar daha tutkun, eksilmeyen misafirler, mutluluğa mutluluk katan dostlar...Olmasını istediklerimiz hep yanımızda. Herşey çok anlamlı, herşey çok güzel...

Ta ki 1993 senesinin Kurban Bayramı'na 1 ay kalana kadar. (bknz.)

Sonrası mı? Sonrası bizce malum...

Böyle özel günlerde, yanımızda olmasını en çok istediklerimiz eksilmeye başlayınca, eskiden olduğu gibi coşkusunu da tadını da yitirdi bayramlar benim için. Tabi anlamını da... (bknz.)

..........

Bayramınızı kutluyor, sağlıkla, mutlulukla ve kayıplarınız olmadan tekrarını diliyorum...