Yakında O da Kanatlanacak:)) Yağız Kartal...

Küçük Abi Yiğit Kartal'dan fırsat bulduğumuz zamanlarda (bu küçük adamın bana olan düşkünlüğü nedeniyle benim açımdan pek mümkün değil) sevgimizi ve ilgimizi gösterebildiğimiz miniğimiz Yağız Kartal bu anlamda şanssız bir bebek...

Ama kucak isteğini çıkardığı enteresan ses ve çığlıklarla bir anlatışı var...Yağız hepimizi anında başına toplarken, Yiğit faktörü de toplanılan yerden anında dağılmamıza neden oluyor :) Çünkü insanın içine işleyen öyle bir bakışı var ki, ben değil Yağız'ı kucağıma almak ismini bile zikretmiyorum onun yanında. Kıyamam ben çocuk olamadan abi olan Yiğidim Kartalıma. Bütün zamanlarım ona ait, ne zaman isterse, ne isterse...Bundan dolayıdır ki bahar yorgunluğunun kat be kat fazlası şu an vücudumun her hücresinde hissedilmekte :(

Gerçi bu serseri de öyle tatlı, öyle sevimli ki zorla kendini sevdiriyor yapmaya başladığı hareketlerle...Hele kendisine dönüp birşeyler söylendiğinde ağzını ayıra ayıra bir gülüşü var. Al diyor deli gönül ağzını yüzünü hamur gibi yoğur :)

Onlar yokken neler yapıyor muşuz da zaman nasıl geçiyormuş bilemiyorum :)

Her bir dakikamız onlarla geçtiğinden öncesi nasıldı gerçekten hatırlamıyorum :)

İyi ki varlar...

Yüce Rabbim sağlık, mutluluk, huzur ve güzel bir gelecek versin tüm evlatlara inşaAllah...