Hediye etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Hediye etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

18 Şubat 2013 Pazartesi

Mutluluk Yeri...

Nikahımdan birkaç gün önce kendi atamı yani rahmetli babamı ziyaret edip dualar okuduktan sonra ona "babam ben evleniyorum, keşke yaşasaydın da senin yerine oturttuklarımın yerinde, yani en baş köşemizde sen olsaydın :(" dedikten sonra üzüntüyle mezarı başından ayrılmıştım...

Nikah günümüzde birbirimize "evet" demenin dışında yaptığımız en güzel hareket ise hepimizin Atasını ziyaret ederek, O'nun ve silah arkadaşlarının ruhuna dua etmek oldu sanırım...

Bu anlamlı ziyareti aklımıza düşüren ise güzel yeğenim İlknur'dan başkası değildi...Zaten ilginç ve güzel fikirler genelde ondan gelir, bize de uygulamak düşer :) Fakat itiraf etmeliyim ki bizim için ortaya attığı bu düşüncesi ile kocaman bir alkışı haketti...Ayrıca Levent ve ben o günden beri ona teşekkür ede ede bir hal olduk :))

Selin, Pelin, İlknur, Aynur, Levent, Niyazi ve Ömer

O günün hareketliliğini anlatmama gerek yok...Yaşayan herkes bilir ne kadar stresli, koşuşturmacalı bir gün olduğunu...Sabah kuaför, öğleden sonra stüdyoda fotoğraf çekimi, sonrasında Ata'yı ziyaret, acıkan karınlarımızı doyurmak için hep birlikte yenen yemek ve zonklayan ayaklarla birlikte nikah salonuna geliş :)
Hepsi tatlı yorgunluktu ama...Tekrar olsa yine aynı şekilde bir program yapardık eminim...


Aslında bu yayını hazırlamamdaki asıl neden nikah hazırlıklarından ya da o gün neler yaşadığımızdan bahsetmek değildi ama bir yerden de başlamam gerek değil mi :)

Tamam asıl konumuza geliyorum hemen...Ata'yı ziyaret için Anıtkabir'in önüne geldiğimizde askerlerin bizi karşılaması, telsizlerle anons edilerek ve yol gösterilerek içeriye alınmamız gibi güzel hareketler kendimizi inanılmaz özel hissetmemize neden oldu :) Galiba anlıyorum sanat ya da magazin camiasında olanların neler hissettiğini :)))

Neyse...Yanımıza gelen asker ve komutan arşiv için fotoğrafımızı çekmek istediklerini söylediler ve birkaç poz çektiler. Sonrasında bize de o fotoğrafları, bir de adımıza düzenlenen teşekkür sertifikasını verdiler. Biz dolaşırken o gün Ata'yı ziyarete gelen diğer insanların ve özellikle turistlerin de bütün ilgisi bizim üzerimizdeydi. Hepsinin o kadar hoşuna gidip dikkatini çekti ki hemen hepsi fotoğraf makinalarını bize yönelterek, "bravo, helal size" diyerek alkışlarla ilgilerini gösterdiler...Gerçekten harika bir gün ve harika bir duyguydu :)


İlknur'un 15 gün kadar önce beni arayarak "Aynur Abla, Anıtkabir Komutanlığı'ndan aradılar. Hürriyet Gazetesi sizin Anıtkabir'de çekilmiş fotoğrafınızı, yayınlayacakları bir yazıda kullanmak istiyormuş...İzin verip vermeyeceğini soruyorlar" demesiyle ne yalan söyleyeyim hepimizde tekrar bir heyecan oldu :)

Sonrasında beni arayan ve o günkü haberi yapan gazeteci Rıza ÖZEL ile telefonda mini bir röportaj yaptıktan sonra yüzlerce, bilemiyorum belki de binlerce fotoğraf arasından bize ait olanın seçilmiş olmasının mutluluğuyla bekleyip, nihayet gazetemizi elimize aldık :))

Her ne kadar benim söylediklerimle ilgili herhangi bir cümle yazılmamış olsa da olsun, mutluyuz biz...Böyle bir haberde fotoğrafımızla bile yer almaktan dolayı hem mutlu, hem de gururluyuz :)

Ankara'da olup, nikah/düğün günlerinde farklı ve güzel bir gün yaşamak, evleniyor olmanın dışında ayrı bir heyecan tatmak isteyen çiftlere Anıtkabir/Ata ziyareti şiddetle tavsiye edilir. Tecrübeyle sabit ki gerçekten "Mutluluk Yeri"...
Tabi herkes gazeteye çıkacak diye birşey yok :))))

15 Haziran 2012 Cuma

İstedim...ve Oldu :)

Anne Eli Gibi bloğunun sahibi Sevgili Reyhan'ın Anneler Günü için yapmış olduğu hediye çekilişini görünce "aslında hediye çekilişlerine hiç katılmıyorum...ama bu benim olmalı...istiyorum onu" diye bir yorum bırakmıştım...


Artık ne kadar istediysem şans bana güldü ve yukarıda görülen güzel hediye yapılan çekiliş sonucu benim oldu :) Buradan bir kez daha anlıyoruz ki çok isteyince oluyor arkadaşlar :)

Bu güzel hediye için Sevgili Reyhan'a tekrar tekrar teşekkür ediyor, sevgilerimi gönderiyorum...

**********

"Hediye gönül alır, hoşnutluk verir, düşmanlığı giderir..."
Hz.MUHAMMED (s.a.v.)

20 Şubat 2011 Pazar

"Nihayet" dedim...Ama...


Günlerdir evimizde süren hareketlilik bu hafta sonu itibariyle yerini dinginliğe bıraktı, oh mis, artık dinlenirim gönlümce dedim ama...yok...daha bitmemiş demek ki. Kaç günlerdir el sürmediğim evimizi temizledim ilk olarak Cumartesi günü...tam gün mesai yani :))
Geçen hafta Yavru Kartallar'ın yeni yuvalarına konuşlanmaları için gerekli çalışmalar yapıldı. İnanılmaz yoğun, inanılmaz yorucu ve sonucunda da inanılmaz yorgun bir ben ortaya çıktı.
Temizlikti, eşyaların taşınması için ayarlamaların yapılmasıydı, nakliyeydi, yerleşimdi derken bittim ben. Yok...öyle lafta değil, gerçekten bittim.
Kuzuların yanımda, yöremde, yakınımda olacağını düşününce oh dedim tabi sonuç itibariyle...ama bu kez de yeni eve bir hediye almak lazım gelir dedim. Madem öyle, bari ihtiyaçları olan birşey olsun da dedim. Sonuç olarak eskiye göre çoook, hatta epey geniş olan yeni evlerinin 14 metrelik koridorlarına şöyle güzelinden, kullanışlısından iki halı yolluk almaya karar verdim.
Sıcağı sıcağına halletmek için bu niyetle yola çıktık en büyük yeğenim İlknurla...ora senin bura benim, yok şu nasıl, yok bu nasıl derken, bu kez de bundan dolayı bittim. Neyse aldım da bu seramoniden de üzerimde hissettiğim yükünden de kurtuldum, hemen teslimini yaparak :)
Hediye almak güzel, aldığının beğenilmesi daha da güzel velhasıl. Ama zor işler bunlar yahu. Karar verip alana kadar insanı helak ediyor ya da yorgunluğumun üzerine denk geldi ondan mıdır nedir, ben helak oldum.
Şöyle gerine gerine dinlenmem için, bir o yana bir bu yana kendimi devirmem için önümüzdeki hafta sonunu bekleyeceğim artık ne yapalım...Tabi başka birşey çıkmazsa :))

23 Ağustos 2010 Pazartesi

İlk Davet...

 

Ah benim miniklerim büyümüş de evleri olmuş da misafir kabul edip iftar davetleri yaparlarmış...

Onlar evde hazırlık telaşını yaşarken, ben de "ne hediye alsam acaba" telaşına düştüm :)
İlk kez gidiliyor, eli boş gitmek olmaz tabi de maşallah hiçbir şeyleri de eksik değil ki.
Ne yapayım, azımı çoğa, küçük hediyemi büyüğe saysınlar dedim ve bir çift çerçeveyi armağan olarak götürdüm.
Çok da güzel, çok da şık oldu.


'Evsahibi" olarak, "evli" olarak, "karı-koca" olarak, "eş" olarak ilk davetlerini Cuma günü gerçekleştirdiler en kusursuzundan...
Dışarılara kadar çıkıp karşılama, özlemle sarıp sarmalama, hiçbir şeyin eksik edilmediği özenle kurulmuş masa, hizmet, hürmet, ikram, güleryüz, tatlı sohbet...Daha ne olsun.
Her ikinizi de kocaman alkışlıyor ve çook teşekkür ediyoruz canlarım benim :)

Yuvanız her daim mutlu, sofralarınız her daim bereketli olsun inşaallah...
 
Gelinciğimizin anne, baba, kızkardeş, teyze kızı ve eşinin de Ankara'ya kadar gelip yemeğe katılması gecenin sürprizi oldu...Güzel oldu, harika oldu, hatta süper oldu :)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...